30.04.2013
List z podróży....
..................
Mój list pisany i podyktowany będzie pod gasnące światło w pociągu do Chabarowska więc wybacz mi nieznośną niespójność myśli.
Pisząc,że na naszej drodze podróży nic nie ma byłoby chyba największym ignoranctwem jakiego możne dopuścić się słowiańska dusza na tej ziemi..
Tysiące kilometrów Tajgi porośniętych cienkimi drzewami ułamanymi w pół lub pozbawionymi wierzchołków na którym mogłyby usiąść ptak jest widokiem ,który od kilkunastu godzin najbardziej zwraca moja uwagę.
Na małych odludnych stacyjkach kolejowych ,które wyglądają dokładnie tak samo jak każda następna i każda poprzednia stoi dróżniczka z zieloną latarenką -to w nocy, a za dnia pani dróżniczka trzyma w ręku ten zaczarowany lizak a przy jej nodze na peronie siedzi pies. Siedzi i czeka.
... gaśnie światło
Siedząc w półmroku na moim pociągowym łóżku w wagonie,którego polska nazw brzmi nad wyraz niestosownie czuje zapach palonego węgla jaki wydobywa się z pieca ...
Remik śpi.
Cały przedział śpi...cały wagon,wszyscy śpią.
Dzisiaj w nocy nikt nie debatuje ,nie komentuje ,nie pyta ,rozmowy nawet jeśli jakieś były to milkną zamieniając się już tylko w jakieś pomruki i szept bo i późna godzina już dochodzi...czas spać.
Słysze tylko odgłos nabieranego na szufelkę węgla.Nawet światło mruży swoje oczy...
Od siedmiu dni mam wysoka gorączkę i problemy ze spaniem-czym to jest podyktowane do końca nie wiem.Może to islandzkie anchois mi zaszkodziło a może odchorowuje ostanie koszmarne cztery tygodnie w pracy...no cóż wyjazdy takie jak ten kiedy można podumać sprzyjają analizowaniu sytuacji i rzeczy ,czy decyzji,które trzeba podjąć....jesteśmy w połowie naszej podróży a ja jestem w połowie drogi do podjęcia ostatecznych rozrachunków i postawienia tej przysłowiowej kropki nad "i' .
...i co dalej .
W sumie decyzję już podjęłam teraz pozostała kwestia oswojenia się z myślą o jej konsekwencjach
Będzie dobrze to wiem na pewno wiec nie masz się co martwić o mnie.
Wszytko poukładało się w jakąś taka większa całość ....
Na ręku mam bransoletkę,którą od Ciebie dostałam...nie wiem czy pamiętasz...na pewno pamiętasz.! Bransoletka jest niebieska ,na niej są dwa niebieskie koraliki i przypięty do nich metalowy ptaszek...i tak to się wszystko układa bo właśnie skończyłam czytać książkę Patti Smith "Poniedziałkowe dzieci" a tam na ostaniach stronach czytam....
Piosenka ku pamięci
"Mały szmaragdowy ptak
chce odlecieć hen
jeśli dłoń zacisnę
czy zostanie w niej
mała szmaragdowa dusza
małe szmaragdowe oko
szmaragdowa duszo ,
Odlecisz daleko,wysoko?(...)"
P.S
Dawno się nie słyszałyśmy ....
acha jeszcze jedno ,wiesz jak nazywa się wagon sypialny 2 klasy po rosyjsku- "OBSZCZYJ" :-)
ściskam mocno
B.
2013.03.08 Syberia
Mój list pisany i podyktowany będzie pod gasnące światło w pociągu do Chabarowska więc wybacz mi nieznośną niespójność myśli.
Pisząc,że na naszej drodze podróży nic nie ma byłoby chyba największym ignoranctwem jakiego możne dopuścić się słowiańska dusza na tej ziemi..
Tysiące kilometrów Tajgi porośniętych cienkimi drzewami ułamanymi w pół lub pozbawionymi wierzchołków na którym mogłyby usiąść ptak jest widokiem ,który od kilkunastu godzin najbardziej zwraca moja uwagę.
Na małych odludnych stacyjkach kolejowych ,które wyglądają dokładnie tak samo jak każda następna i każda poprzednia stoi dróżniczka z zieloną latarenką -to w nocy, a za dnia pani dróżniczka trzyma w ręku ten zaczarowany lizak a przy jej nodze na peronie siedzi pies. Siedzi i czeka.
... gaśnie światło
Siedząc w półmroku na moim pociągowym łóżku w wagonie,którego polska nazw brzmi nad wyraz niestosownie czuje zapach palonego węgla jaki wydobywa się z pieca ...
Remik śpi.
Cały przedział śpi...cały wagon,wszyscy śpią.
Dzisiaj w nocy nikt nie debatuje ,nie komentuje ,nie pyta ,rozmowy nawet jeśli jakieś były to milkną zamieniając się już tylko w jakieś pomruki i szept bo i późna godzina już dochodzi...czas spać.
Słysze tylko odgłos nabieranego na szufelkę węgla.Nawet światło mruży swoje oczy...
Od siedmiu dni mam wysoka gorączkę i problemy ze spaniem-czym to jest podyktowane do końca nie wiem.Może to islandzkie anchois mi zaszkodziło a może odchorowuje ostanie koszmarne cztery tygodnie w pracy...no cóż wyjazdy takie jak ten kiedy można podumać sprzyjają analizowaniu sytuacji i rzeczy ,czy decyzji,które trzeba podjąć....jesteśmy w połowie naszej podróży a ja jestem w połowie drogi do podjęcia ostatecznych rozrachunków i postawienia tej przysłowiowej kropki nad "i' .
...i co dalej .
W sumie decyzję już podjęłam teraz pozostała kwestia oswojenia się z myślą o jej konsekwencjach
Będzie dobrze to wiem na pewno wiec nie masz się co martwić o mnie.
Wszytko poukładało się w jakąś taka większa całość ....
Na ręku mam bransoletkę,którą od Ciebie dostałam...nie wiem czy pamiętasz...na pewno pamiętasz.! Bransoletka jest niebieska ,na niej są dwa niebieskie koraliki i przypięty do nich metalowy ptaszek...i tak to się wszystko układa bo właśnie skończyłam czytać książkę Patti Smith "Poniedziałkowe dzieci" a tam na ostaniach stronach czytam....
Piosenka ku pamięci
"Mały szmaragdowy ptak
chce odlecieć hen
jeśli dłoń zacisnę
czy zostanie w niej
mała szmaragdowa dusza
małe szmaragdowe oko
szmaragdowa duszo ,
Odlecisz daleko,wysoko?(...)"
P.S
Dawno się nie słyszałyśmy ....
acha jeszcze jedno ,wiesz jak nazywa się wagon sypialny 2 klasy po rosyjsku- "OBSZCZYJ" :-)
ściskam mocno
B.
2013.03.08 Syberia
28.04.2013
Neriungri 2:30
Po drodze do Tyndy mieliśmy mały przystanek w Czerwonym Kapturku w Neriungri, tam o 2.30 :-) nad ranem jadłam najlepsze na świecie pierogi w rosole ....
Tam tez spotkała mnie jedna ze śmieszniejszych rzeczy podczas całej tej wyprawy a mianowicie....w całej Rosji na każdym dworcu kolejowym pociągi kursują według czasu moskiewskiego a wszyscy wiemy ,ze Rosja jest tak ogromnym krajem ,że ma jeśli się nie mylę 9 stref czasowych i tu zaczął się mały problem...
Przyjeżdżamy na stację w Neriungri, na stacji mamy zegar ten z czasem moskiewskim(dodam iż był to tradycyjny zegar nie elektroniczny ) ,wszystkie okienka są pozamykane no bo to przecież środek nocy,nie ma kogo pytać ,która jest godzina?...my przejechaliśmy przez ostatnią dobę ponad 1200 km wiec ile stref czasowych minęliśmy i czy w ogóle jakaś minęliśmy?Patrze na jedyny zegar ,który jest w zasięgu mojego wzroku i widzę godzinę 10.30 ale czy to 10.30 rano czy 22.30 wieczorem już nie wiem.....okazało się ,ze zegar z czasem tutejszym jest na zewnątrz budynku dworca i wskazuje 2:30 no i teraz licz człowieku jaka jest różnica czasowa miedzy Moskwa a Neriungri i na który pociąg kupić bilet tak ,żeby zdążyć do Tyndy jeszcze przed południem...nagle otwiera się małe okienko w którym siedzą ogromne umalowane na czerwono usta pani kierownik stacji...i po chwili słyszę tylko jak te usta z ironią umówią TURYSTY :-) i widzę jak Remik dzieży w dłoni dwa bilety do Tyndy...
Tam tez spotkała mnie jedna ze śmieszniejszych rzeczy podczas całej tej wyprawy a mianowicie....w całej Rosji na każdym dworcu kolejowym pociągi kursują według czasu moskiewskiego a wszyscy wiemy ,ze Rosja jest tak ogromnym krajem ,że ma jeśli się nie mylę 9 stref czasowych i tu zaczął się mały problem...
Jakuck-Tynda
Po dwóch dniach pobytu w Jakucku rozchorowałam się.Na co? nie wiem....nie był to grypa,nie było to nic co mogło być związane z żołądkowymi sprawami ...totalne osłabienie,gorączka,bezsenność..nic więcej i aż tyle i gdyby nie to ,że trzecia doba w Jakucku skutkowałby tym ,ze musimy meldować się w tamtejszych urzędach i załatwiać całe te sprawy związane z pobytem chyba bym się nie podniosła z łóżka...
Na samą myśl ,że następna dobę mam spędzić na drodze M56 wprawiała mnie w lekką konsternację ale urzędnicy rosyjscy "przerażali" mnie chyba bardziej.
Pojechaliśmy ale nie wiele z tej drogi pamiętam a ,że praktycznie przez cały czas spałam zdjęć -brak.
Potem okazało się ,ze Remik pstrykną kilka fotek z telefonu i oto jego dzieło:)dobre i to!
Co z tej drogi pamiętam?
...jeszcze jeden koniec świata tz .Niżny Bestiach uwierzcie mi na słowo diabeł tam mówi dobranoc!!!fajową przydrożną restauracyjkę i jej właścicielkę,sikanie na podwórku przy -28 stopniach ,jazdę busikiem po zamarzniętej Lenie i te nazwy miejscowości kiedy pytałam Remika gdzie my do cholery jesteśmy?...Ałdan, Tommt, Tynda
Remik zrobił zdjęcie kibelka w środku ale chyba oszczędzę wam tego widoku...no chyba ,że będziecie nalegać:)
Na samą myśl ,że następna dobę mam spędzić na drodze M56 wprawiała mnie w lekką konsternację ale urzędnicy rosyjscy "przerażali" mnie chyba bardziej.
Pojechaliśmy ale nie wiele z tej drogi pamiętam a ,że praktycznie przez cały czas spałam zdjęć -brak.
Potem okazało się ,ze Remik pstrykną kilka fotek z telefonu i oto jego dzieło:)dobre i to!
Co z tej drogi pamiętam?
...jeszcze jeden koniec świata tz .Niżny Bestiach uwierzcie mi na słowo diabeł tam mówi dobranoc!!!fajową przydrożną restauracyjkę i jej właścicielkę,sikanie na podwórku przy -28 stopniach ,jazdę busikiem po zamarzniętej Lenie i te nazwy miejscowości kiedy pytałam Remika gdzie my do cholery jesteśmy?...Ałdan, Tommt, Tynda
 | |
| rzeka Lena=droga Lena |
M56 Magistrala Amursko-Jakucka
Subskrybuj:
Posty (Atom)